Η Σταχτοπούτα - Charles Perrault

Μια φορά κι έναν καιρό, ζούσε σε μια μακρινή χώρα ένας καλός έμπορος, με τη γυναίκα του και τη μικρή τους κόρη. Η γυναίκα του  όμως αρρώστησε και μετά πέθανε κι ο άντρας αποφάσισε να παντρευτεί ξανά, για να έχει η αγαπημένη του κόρη μια μητέρα.

Η νέα του γυναίκα ήταν κακιά και φαντασμένη και οι δύο της κόρες δεν ήταν μόνο ανόητες αλλά και κακές. Ίδιες η μητέρα τους. Δεν πέρασε πολύς καιρός και ο έμπορος έπρεπε να φύγει για ένα μακρινό ταξίδι. Έτσι άφησε την κόρη του μόνη με τη μητριά και τις δυο της κόρες.

- Κόρη μου, της είπε, πρέπει να λείψω για λίγο καιρό. Θα σε σκέφτομαι συνέχεια, αλλά είμαι σίγουρος πως με την καινούρια σου μητέρα θα είσαι ευτυχισμένη. 

Η κόρη του τον αγκάλιασε και του είπε ότι θα προσπαθήσει να την αγαπήσει όσο αγαπάει κι αυτόν.

Μόλις έφυγε ο πατέρας της, η μητριά, που ζήλευε την κοπέλα, γιατί ήταν όμορφη και καλόκαρδη, την έντυσε με κουρέλια και την έβαζε να κάνει όλες τις δουλειές του σπιτιού, σα να ήταν υπηρέτρια! Το βράδυ έπρεπε να αποσύρεται σε ένα σκοτεινό και κρύο δωμάτιο όπου θα κούρνιαζε δίπλα στο τζάκι σε μία προσπάθεια να ζεσταθεί. Συχνά θα σηκωνόταν από εκεί γεμάτη στάχτες και γι’ αυτό τη φώναζαν Σταχτοπούτα.

Μια μέρα ο βασιλιάς της χώρας αποφάσισε να διοργανώσει ένα μεγάλο χορό για να βρει γυναίκα ταιριαστή για το γιο του, τον πρίγκιπα. Μόλις άκουσαν τα νέα οι αδερφές της Σταχτοπούτας, άρχισαν αμέσως να ετοιμάζονται για τον χορό.

Η Σταχτοπούτα δούλεψε πολύ σκληρά για να ετοιμάσει τα φουστάνια τους και να τις κάνει όμορφες για το χορό. Κι όταν ρώτησε τη μητριά της αν μπορούσε να πάει κι αυτή μαζί τους, εκείνη όλο κακία γέλασε και είπε:

- Είσαι πολύ άσχημη και πολύ βρόμικη για να σε πάρουμε μαζί μας Σταχτοπούτα. Θα μείνεις κλειδωμένη στην κουζίνα μέχρι να γυρίσουμε.

Η μητριά και οι κόρες της έφυγαν ντυμένες και στολισμένες για τον χορό, ενώ η Σταχτοπούτα γύρισε στην κουζίνα και έβαλε τα κλάματα.

- Αχ, να μπορούσα να πάω και εγώ στον χορό του πρίγκιπα!

Ξαφνικά, εκεί που έκλαιγε, ένα τόσο δα μικρό αστεράκι διέσχισε τρέχοντας τον ουρανό και ήρθε κι έπεσε εμπρός στα πόδια της μικρούλας. Μπροστά της παρουσιάστηκε μια όμορφη γυναίκα, με πανέμορφο γαλάζιο φόρεμα που άστραφτε ολόκληρη.

- Σταχτοπούτα, είμαι η καλή σου νεράιδα και άκουσα αμέσως την ευχή σου. Θα σε βοηθήσω εγώ να πας στον χορό, γιατί όπως και η μητέρα σου, θέλω να είσαι ευτυχισμένη.

Βγήκαν μαζί στον κήπο και η νεράιδα, άγγιξε με το μαγικό της ραβδάκι μια κολοκύθα, που αμέσως μεταμορφώθηκε σε μια μεγάλη άμαξα! Τα μικρούλικα ποντικάκια που έπαιζαν εκεί γύρω έγιναν όμορφα άλογα. Η Σταχτοπούτα δεν πίστευε στα μάτια της!

Τέλος, άγγιξε και τη Σταχτοπούτα με το ραβδί της. Έκπληκτη εκείνη, κοιτάχτηκε και είδε πως φορούσε ένα χρυσό φόρεμα και δυο κρυστάλλινα γοβάκια!

- Και τώρα είσαι έτοιμη για το χορό, είπε πολύ χαρούμενη η νεράιδα. Αλλά πρόσεξε μη ξεχάσεις κάτι σημαντικό! Πρέπει να φύγεις πριν από τα μεσάνυχτα, γιατί τότε τα μάγια θα λυθούν. Η άμαξα θα γίνει ξανά κολοκύθα και τα ρούχα σου κουρέλια!

Η Σταχτοπούτα ευτυχισμένη που θα πήγαινε στον χορό, ανέβηκε στην άμαξα και έφυγε, αφού πρώτα ευχαρίστησε τη νεράιδα της και της υποσχέθηκε πως θα γυρνούσε πριν από τα μεσάνυχτα.

Όταν μπήκε στο παλάτι όλοι έμειναν άφωνοι από την ομορφιά της! Αφού ακόμα και η μητριά και οι κόρες της, δεν την αναγνώρισαν και είχαν σκάσει από τη ζήλια τους! Έβλεπαν πώς ο πρίγκιπας είχε μαγευτεί! Όλο το βράδυ χόρευε μόνο μαζί της.

Η Σταχτοπούτα ερωτεύτηκε αμέσως τον πρίγκιπα, το ίδιο κι αυτός. Χόρευαν ευτυχισμένοι χωρίς να έχουν μιλήσει πολύ. Όταν ο πρίγκιπας αποφάσισε να τη ρωτήσει πως τη λένε... Ντιν, Νταν! Το ρολόι του παλατιού σήμανε μεσάνυχτα! Η Σταχτοπούτα, υπάκουη στην υπόσχεση της, χωρίς να πει λέξη, έφυγε τρέχοντας. Μέσα στη βιασύνη της έχασε το ένα κρυστάλλινο γοβάκι της, που είχε πέσει στις σκάλες. Ο πρίγκιπας έτρεξε πίσω της αλλά δεν την πρόλαβε και βρήκε μόνο το γοβάκι της.

Όπως την είχε προειδοποιήσει η καλή νεράιδα, τα μάγια λύθηκαν. Η άμαξα έγινε και πάλι κολοκύθα, τα άλογα ποντικάκια και τα ρούχα της πάλι κουρέλια. Η Σταχτοπούτα ίσα-ίσα πρόλαβε να μπει στην κουζίνα του σπιτιού της, πριν φτάσουν οι αδερφές και η μητριά της.

Την επόμενη μέρα, ο πρίγκιπας έστειλε έναν αυλικό να ψάξει σ’ όλο το βασίλειο και να του φέρει την κοπέλα, που στο πόδι της ταίριαζε το κρυστάλλινο γοβάκι. 

- Ακόμα κι αν πρέπει να γυρίσω τη χώρα απ’ άκρη σ’ άκρη, να ψάξω σε κάθε σπίτι, σε κάθε καλύβι, θα την ξαναβρώ. Ευτυχώς που βρήκα το γοβάκι της. Θα φύγεις παίρνοντας μαζί σου αυτό το μικρό γοβάκι και θα πας να το δοκιμάσεις σε όλες τις κοπέλες που υπάρχουν στο βασίλειό μου, είπε στον αυλικό του. Όποια μπορέσει να το φορέσει, θα γίνει γυναίκα μου.

Με τα πολλά, ο αυλικός του βασιλιά έφτασε και στο σπίτι της Σταχτοπούτας. Οι αδερφές της δοκίμαζαν με πείσμα το γοβάκι, αλλά τους ήταν πολύ μικρό. Η Σταχτοπούτα ήθελε και αυτή να το δοκιμάσει, άλλα η μητριά της δεν την άφησε.

- Τι δουλειά έχεις εσύ να ανακατεύεσαι με πρίγκιπες Σταχτοπούτα; Δε βλέπεις πως είσαι μέσα στις στάχτες και στα κουρέλια; της είπε με ειρωνεία θυμωμένα. Εσένα η δουλεία σου είναι στη κουζίνα, συνέχισε με κακία.

Ο αυλικός όμως, είχε σαφείς εντολές από τον πρίγκιπα. Αγνόησε φυσικά τη κακιά μητριά και κάλεσε τη Σταχτοπούτα να δοκιμάσει και αυτή το γοβάκι. Όταν είδαν πως της έκανε, η μητριά και οι κόρες της, πρασίνισαν από το κακό τους! Ο αυλικός, χαρούμενος για την επιτυχία του, πήγε αμέσως τη Σταχτοπούτα στο παλάτι και ο πρίγκιπας την αναγνώρισε!

Οι δύο αδερφές και η μητριά έφυγαν άρον άρον από το βασίλειο κι ούτε που ξανάκουσε ποτέ κανείς γι αυτές.Όσο για τη Σταχτοπούτα παντρεύτηκε τον πρίγκιπα και έμειναν στο παλάτι, μαζί με τον πατέρα της που γύρισε επιτέλους από το ταξίδι του.

- Κόρη μου, συγχώρεσε με που δεν κατάλαβα απ’ την αρχή πόσο κακιά ήταν αυτή η γυναίκα. Σου αξίζει να είσαι πριγκίπισσα και βλέπω ότι ο νεαρός πρίγκιπας σε αγαπάει πραγματικά.
Έμειναν όλοι μαζί στο παλάτι και οι εμπορικές ικανότητες του πατέρα της, φάνηκαν πολύ χρήσιμες στον βασιλιά! Του έδωσε τιμητική θέση στο παλάτι και το βασίλειο της Σταχτοπούτας και του πρίγκιπά της έγινε το πιο πλούσιο βασίλειο της χώρας. Ψηλά στον ουρανό, ένα μικρό λαμπρό αστεράκι χαμογελούσε ευτυχισμένο…
Και ζήσανε αυτοί καλά, κι εμείς καλύτερα!