Λίγα λόγια παραπάνω για το «Για πάντα»

Το «Για πάντα» είναι μία ιστορία που δεν έχει το αναμενόμενο τέλος που έχουν πολλά παραμύθια. Μία τέτοια κατάληξη είναι επιτηδευμένη και έχει σκοπό να φέρει στην επιφάνεια ένα δίδαγμα. Αυτό που καλούμαστε να μάθουμε σε αυτό το παραμύθι είναι η κυριολεκτική έκβαση των γεγονότων στη ζωή.

Το «Για πάντα» είναι ένα σπουδαίο μάθημα διότι μας δίνει να καταλάβουμε πως δεν φταίμε εμείς αν δε μας δέχονται κάποιοι. Είναι επίσης σημαντικό να γνωρίζουμε ότι οι άνθρωποι ποτέ δεν είναι ίδιοι και ότι όλους τους ανθρώπους δεν τους έχουμε δίπλα μας για πάντα…

Στα περισσότερα παραμύθια το τέλος είναι ευχάριστο. Οι ήρωες ικανοποιούνται και όλες τους οι ενέργειες στέφονται με επιτυχία. Εδώ υπάρχει μία παραλλαγή του ευτυχισμένου τέλους. Σε αυτή την ιστορία δεν ισχύει το «έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα»! Η κάθαρση των συναισθημάτων προέρχεται όχι από το ευτυχισμένο τέλος αλλά από την ψυχολογική ωριμότητα των ηρώων του.

Αυτός ακριβώς είναι και ο στόχος αυτού του παραμυθιού. Να διδάξει με έμμεσο, διασκεδαστικό μα και με συγκινητικό τρόπο τα γεγονότα της ζωής μας. Πάντα θα υπάρχουν δύσκολες καταστάσεις, πάντα θα έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους που μας απογοητεύουν, που δεν θα είναι άξιοι της αγάπης μας. Και πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι που θα μας πληγώνουν! Αυτό συμβαίνει διότι όλοι οι άνθρωποι δεν είναι ίδιοι. Δεν γίνεται όλοι οι άνθρωποι να ταιριάζουν σε όλα και να πορεύονται μαζί για την υπόλοιπη ζωή τους.

Αυτό είναι ένα από τα μηνύματα που προσπαθεί να ξεδιπλώσει αυτό το παραμύθι.
Αν ο καθένας από εμάς μπορέσει να ξεπεράσει κάθε του εμπόδιο, θα έχει μάθει να μην ενοχοποιεί και να μη κατηγορεί τον εαυτό του. Να μη παρερμηνεύει τις σκέψεις του. Να αγαπάει τον εαυτό του ακόμα και όταν κάνει λάθη! Να αγαπάει τον εαυτό του ακόμα και όταν δεν τoν αγαπάνε όσo αξίζει!

Το «Για πάντα» είναι ένα παραμύθι που παρόλο που δεν έχει την επιθυμητή ή αναμενόμενη έκβαση, οι χαρακτήρες του δεν είναι δυστυχισμένοι. Αντίθετα είναι χαρούμενοι αλλά με κάποιο διαφορετικό τρόπο. Είναι χαρούμενοι γιατί έζησαν μία ανεπανάληπτη εμπειρία. Η ουσία είναι πως από τα όσα μας συμβαίνουν κρατάμε το καλύτερο.

Το «Για πάντα» εναντιώνεται στο κατεστημένο. Πρώτον γιατί δεν πιστεύει πως υφίσταται τέτοια λέξη όταν αναφερόμαστε σε συναισθήματα και σε ανθρώπους διότι τα πάντα αλλάζουν. Δεύτερον ξεδιαλύνει μία προκατάληψη: Όταν αναφερόμαστε στην αγάπη δεν είναι απαραίτητο οι άνθρωποι που τη ζουν, να ζουν και μαζί. Η πορεία της ζωής του ξωτικού εξελίχθηκε διαφορετικά από ότι εκείνος υπολόγιζε. Αλλά το «για πάντα» για την νεραϊδούλα έδρασε διαφορετικά.

Το ξωτικό αντιπροσωπεύει τους ανθρώπους που αδυνατούν να αναλάβουν ευθύνες, είναι ασταθείς στις αποφάσεις τους και σκέφτονται με τη λογική επειδή φοβούνται τα συναισθήματά τους. Είναι άνθρωποι που αφήνονται στην τύχη. Το ξωτικό τυχαία ξεπέρασε τον φόβο του. Έτσι και όσοι ταυτίζονται με το ξωτικό δεν ορίζουν οι ίδιοι τη ζωή τους. Επίσης είναι άνθρωποι που μένουν μόνοι τους.
Η νεραϊδούλα από την άλλη και εκείνη δεν βρίσκεται σε υψηλό επίπεδο ψυχολογικής ωριμότητας. Βρίσκεται όμως σε διαφορετική κατάσταση από το ξωτικό. Το βασικό μειονέκτημά της είναι ότι είναι επιρρεπής στα συναισθήματά της και εξαρτάται η αξία της από την αποδοχή των άλλων.

Βομβαρδίζουμε τα παιδιά με ιστορίες με πρίγκιπες και πριγκίπισσες, με δράκους και με πύργους, για την ανιδιοτελή αγάπη που όλα τα νικάει. Και ξεχνάμε να αναφέρουμε τι γίνεται μετά. Έτσι όταν μεγαλώσουν απογοητεύονται ακόμα περισσότερο διότι όλοι τους έμαθαν ποιο είναι το ιδανικό αλλά κανείς δεν τους έμαθε ποιο είναι το πραγματικό. Εννοείται πως δε φταίνε τα παραμύθια για αυτό το αποτέλεσμα. Τα παραμύθια βοηθάνε ανεκτίμητα έναν παιδικό κόσμο. Φυσικά και χρειαζόμαστε ένα καλό τέλος! Αλλά καλό θα ήταν να υπάρχει μία ισορροπία των πραγμάτων. Μία ισορροπία που θα έφερνε την δικαιοσύνη στη ζωή μας και που δεν θα μας έκανε να ζούμε με ψευδαισθήσεις. Και κυρίως να μη μεγαλώνουμε με αυτές.

Διαβάστε το "Για πάντα":

"Για Πάντα..." Ένα παραμύθι με διαφορετικό τέλος