Από μικροί ακούμε ιστορίες για «το άλλο μας μισό» που έρχεται και ταυτίζεται μαζί μας και ολοκληρωνόμαστε. Είναι πολύ ρομαντικό, πολύ ιδανικό, αλλά αλίμονο, δεν πρέπει να υιοθετούμε την ιδέα αυτή. Κι αυτό γιατί την ευτυχία τη βρίσκει κανείς όταν είναι ο ίδιος ολοκληρωμένος, αυτάρκης και αυτόφωτος. Τα «μισά» χρειάζονται βοήθεια για να σταθούν και η οποιαδήποτε σχέση είναι σχέση εξάρτησης, άρα προβληματική. Το βιβλίο «Το κομμάτι που λείπει συναντά το μεγάλο Ο» του Shel Silverstein μας δίνει να καταλάβουμε τον αυτοκαθορισμό με τον καλύτερο τρόπο.
Θα μπορούσαν να γραφτούν τόμοι ανάλυσης του περιεχομένου του, αλλά θα αρκεστούμε στα βασικά. Πρόκειται για ένα σπάνιο βιβλίο, ένα βιβλίο για όλες τις ηλικίες, φύλα, εθνικότητες, προσωπικότητες... Ποιον δεν αφορά, άλλωστε, η ολοκλήρωση και η εύρεση της πραγματικής αγάπης και της συνύπαρξης; Όλοι αναζητούν το άλλο τους μισό, εκείνο που θα ταιριάξουν απόλυτα και θα γίνουν ένα. Όλα αυτά είναι παραμύθια μας λέει ο Silverstein μέσω αυτού του απλού και εύγλωττου βιβλίου.
Στην περιπέτεια του Κομματιού-που-λείπει, πάντα κάτι στράβωνε και το Κομμάτι παρέμενε μισό. Ώσπου κατάλαβε ότι τα σχήματα αλλάζουν και οι γωνίες αμβλύνονται. Και δεν περίμενε κανέναν να το βοηθήσει να κυλήσει. Κυλούσε μόνο του...
Έχουμε την ανάγκη να ανήκουμε κάπου. Ο από μηχανής Θεός, οι λύσεις που περιμένουμε μαγικά και έξωθεν αποδεικνύονται αυταπάτη. Έτσι τρομάζουμε μασκαρευόμαστε, υποκρινόμαστε πως είμαστε κάτι από αυτό που θέλει ο «άλλος». Γελοιοποιούμαστε και ελπίζουμε… Μόνο αν γίνεις ένα πλήρες «Ο» μπορείς να συνυπάρχεις ουσιαστικά! Μόνο δύο ολόκληρα «Ο» δεν έχουν σχέση συμφέροντος και εξαρτήσεων. Δύο ολόκληρα «Ο» είναι ελεύθερα μαζί από επιλογή! Χωρίς προσδοκίες και φόβους! Την ευτυχία θα την αναζητήσουμε και μέσα από το ταξίδι, ίσως ευτυχίσουμε να γίνουμε ολοστρόγγυλα «Ο»…
Αν αναζητάτε ένα βιβλίο με πολύχρωμη εικονογράφηση και φανταχτερούς ήρωες, ξεχάστε το. Είναι μία απλή ιστορία γεμάτη μηνύματα. Στην ουσία είναι μια απεικόνιση της ζωής, μιας ζωής γεμάτης από συντριβές, ελπίδα, αλλαγές και διαρκή προσπάθεια να βρούμε ένα νόημα σ’ αυτήν. Ως άνθρωποι προσπαθούμε να «ταιριάζουμε» κάπου, να ανήκουμε κάπου, για να συνειδητοποιήσουμε στο τέλος ότι αυτός ο «αγώνας» μας μεταμορφώνει στους ανθρώπους που μπορούν να επιβιώσουν μόνοι τους.
Διαβάστε «Το κομμάτι που λείπει συναντά το μεγάλο Ο» εδώ
Διαβάστε «Το κομμάτι που λείπει συναντά το μεγάλο Ο» εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου